|
|
 |
|
Alba - szata liturgiczna tak dla księży jak i ministrantów. Jest to biała sięgająca do kostek szata z długimi rękawami. (Symbol czystości duszy)
Biret - nakrycie głowy duchownych Kościoła katolickiego, może mieć 3 lub 4 rogi oraz ewentualnie pompon z wełny; używane kolory:
- czarny - prezbiterzy bez dodatkowych godności, diakoni-celibatariusze oraz obłóczeni klerycy oraz absolwenci niektórych uczelni wyższych
- czarny z fioletowym pomponem - prezbiterzy posiadający tytuł prałata lub kanonika
- fioletowy - biskupi, prałaci domowi - rzeczywiści Jego Świątobliwości oraz infułaci, administratorzy apostolscy oraz niektórzy niebędący biskupami wyżsi dostojnicy Kurii Rzymskiej
- czerwony - kardynałowie (jakkolwiek kardynałowie należący do Katolickich Kościołów wschodnich często zachowują nakrycie głowy własnego Kościoła)
- biały - używany w niektórych zakonach posiadających białe habity (papież mimo białej sutanny nie nosi biretu, w zastępstwie może używać camauro)
Cingulum - gruby sznur z frędzlami po obu końcach którym przepasuje się albę. (Symbol wstrzemięźliwości)
Dalmatyka - szata diakona. Wkłada ją na albę i stułę. Jest to długa szata z rękawami.
Humerał - jest to prostokątna chusta z dwoma tąśmami służącymi do zawiązania jej woklół szyi. (Symbol hełmu zbawienia)
Kapa - ozdobna szata liturgiczna w kształcie płaszcza zapinanego z przodu klamrą. Używana podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu.
Koloratka - inaczej listek, usztywniany biały kołnierzyk zapinany z tyłu, noszą go kapłani. Jest to górna część sutanny.
Komża - skrócona alba o szerokich rękawach. (Symbol czystości duszy)
Mantolet - długi do kolan fioletowy płaszcz bez rękawów, wkładany na komże lub rokietę przez prałatów. Noszony również przez kanoników, w kolorze ustalonym przez kapituły.
Mitra - inaczej infuła, wysokie liturgiczne nakrycie głowy i znak godności chrześcijańskich dostojników kościelnych – biskupów,opatów i infułatów, noszone podczas pełnienia czynności liturgicznych.
Mucet - sięgająca do łokci pelerynka, w kolorze czerwonym - dla kardynałów, fioletowym - dla biskupów. Nakładają go także kanonicy, w kolorze stosownym do utartego zwyczaju i przywileju.
- GOTYCKI (po Soborze Trydenckim) w kształcie skrzypiec:
- RZYMSKI (używany obecnie) koło z wyciętym otworem na głowę:
Paliusz - w Kościele katolickim część stroju liturgicznego. Biały wełniany pas z sześcioma krzyżami haftowanymi czarnym jedwabiem, noszony na ornacie przez papieża, patriarchów i metropolitów.
Pastorał - to w Kościołach chrześcijańskich atrybut biskupów, opatów i infułatów uprzywilejowanych; długa, zdobiona laska o ślimakowato zwiniętym zakończeniu, nazywanym krzywaśnią lub z łac. kurwaturą. Pastorał papieski, zwany też "ferula", jest zakończony krzyżem.
Symbolika:
- Zakrzywienie u góry oznacza troskę pasterską biskupa, którym ma odciągać wiernych od zła.
- Środkowa część pastorału oznacza podporę i symbolizuję służbę ludowi oraz umacnianie jego wiary.
- Dolna część pastorału, ostro zakończona, oznacza troskę pasterza w zachęcaniu, napominaniu, a nawet karceniu.
Pektorał – pektorał chrześcijański to ozdobny krzyż, relikwiarz noszony na piersiach przez duchownych prawosławnych i katolickich, najczęściej złoty, zdobiony emalią lub kamieniami szlachetnymi. Zwykle były w nim umieszczane relikwie męczenników. Pektorał stał się znakiem zwycięstwa nad cierpieniem i śmiercią.
Pierścień - znak urzędu i godności biskupa, posiadał wprawioną w oczko pieczęć rytą w metalu lub szlachetnym kamieniu (sygnet). Jest symbolem pieczęci prawdziwej wiary i zaślubin biskupa z diecezją.
Piuska - to mała, okrągła czapeczka, noszona przez duchownych katolickich na szczycie głowy. Wyróżniamy:
- purpurowa dla biskupów
- różowa dla arcybiskupów nuncjuszy
- czerwona dla kardynałów
- biała dla papieża.
Rokieta - płócienna komża o wąskich rękawach, u dołu z podbiciem koloru czerwonego dla kardynałów i fioletowego dla biskupów, prałatów i kanoników.
Stuła - szata liturgiczna, będąca długą szeroką wstęgą, lekko rozszerzoną no obu końcach, szyta z tego samego materiału co ornat. Diakon zakłada stułę z lewego ramienia ukośnie do prawego boku. (Symbol władzy i godności urzędu kapłańskiego)
Sutanna - długa szata do kostek, lekko wcięta w pasie, z niskim stojącym kołnierzykiem, zapinana z przodu na rząd małych guziczków.
Tiara - papieska korona, składająca się z trzech diademów, wysadzana kamieniami szlachetnymi i perłami, ozdobiona na szczycie małym krzyżem. W tej formie używana od ok. XIII/XIV w. aż do 1965 roku, czyli do pontyfikatu Pawła VI, który przestał jej używać. Tiara to ozdoba nieliturgiczna i jako taka używana była tylko przy okazjach nie związanych z liturgią: procesjach ze świątyni i do niej, ceremonialnych procesjach papieskich oraz przy ogłaszaniu decyzji dogmatycznych. Papież, podobnie jak inni biskupi, używa mitry jako liturgicznego nakrycia głowy.
Welon naramienny - używany podczas procesji eucharystycznych do trzymania monstrancji. |
|
 |
|
|
|
|
