INFUŁACI
Na przestrzeni wieków, zwłaszcza w średniowieczu, wykształcił się obyczaj nadawania przywileju używania pontyfikalnych szat biskupich przez prezbiterów, którzy pełnili niektóre urzędy lub otrzymywali tytuły honorowe. Urzędem, który zwyczajowo związany były z tym przywilejem była funkcja opata. Niekiedy nadawano ten przywilej prepozytom (archiprezbiterom) lub całym kapitułom (tzw. prealati mitrati). Jeżeli przywilej noszenia szat biskupich związany był z urzędem, wówczas przysługiwał on wyłącznie sprawującemu urząd. W XVI wieku zrodził się obyczaj nadawania przez papieży honorowego tytułu protonotariusza apostolskiego, z którym wiązał się również przywilej noszenia szat biskupich.
Zwyczajowo i wyłącznie w Polsce wobec tych wszystkich uprzywilejowanych używano tytułu infułata. W innych krajach używało się oficjalnej nomenklatury rzymskiej.
Zaniepokojony zacieraniem się różnic pomiędzy szatami liturgicznymi biskupów i tych, którzy nimi nie są, papież Pius X wydał motu proprio (Inter multiplices, 1905) regulujący podział protonotariuszy oraz ich przywilejów dotyczących strojów. Zgodnie z tym dokumentem protonotariusze dzielili się na:
- de numero participantium – urzędnicy kurii rzymskiej
- supranumerarii – kanonicy rzymskich bazylik większych
- ad instar – honorowi, promowani przez papieża
- titulares seu honorarii – honorowi, promowani przez nuncjuszy
Jednocześnie Pius X ograniczył insygnia biskupie stosowane przez protonotariuszy do prostej, białej mitry (mitra simplex).
Kolejna zmiana w przywilejach była związana z postanowieniami soborowej konstytucji Sacrosanctum concilium. Paweł VI w motu proprio (Pontificalis Domus, 1968) zredukował tytuły honorowe protonotariuszy jedynie do stopnia supra numerum.
W tym samym roku Paweł VI wydał motu proprio Pontificalia Insignia i ograniczył jeszcze bardziej przywileje związane ze stosowaniem stroju biskupiego przez tych, którzy biskupami nie są. Na mocy tego dekretu przywilej został utrzymany dla opatów i w pełni odebrany protonotariuszom.
MITRACI
Mitrat - duchowny chrześcijański nie będący biskupem, ale posiadający prawo noszenia mitry zwanej także infułą.
|
